ONCOLOGIE

Kennishiaat 12 | Stadiëringmethode voor de aanwezigheid van pelviene lymfogene metastasen bij mannen met lokaal middelmatig of hoog risico prostaatcarcinoom

Kan de PSMA-PET scan gebruikt worden ter vervanging van een pelviene lymfklierdissectie als stadiëringmethode voor de aanwezigheid van pelviene lymfogene metastasen bij mannen met lokaal middelmatig of hoog risico prostaatcarcinoom, die een indicatie hebben om met lokaal curatieve therapie behandeld te worden?

Patiënten met middelmatig of hoog risico prostaatcarcinoom moeten een lokale behandeling ondergaan zoals bestraling of een radicale prostatectomie om deze patiënten te genezen en daarmee te behoeden van mogelijke lokale progressie of
metastasering van de prostaatkanker met alle nadelige gevolgen ten dien.
De conventionele beeldvorming zoals MRI, CT-scan of botscan hebben onvoldoende gevoeligheid om te beoordelen of patiënten met middelmatig of hoog risico prostaatkanker al lymfogene metastasen hebben bij presentatie van de ziekte. Daarom werd tot nu toe met behulp van een nomogram gebaseerd op de resultaten van histologische analyse het risico op pelviene lymfkliermetastasen uitgerekend, en als dit risico boven een bepaald afkappunt zat werd voorafgaand aan de lokale behandeling een pelviene lymfklierdissectie verricht. Deze pelviene lymfklierdissectie heeft een bewezen diagnostische en mogelijk beperkte curatieve waarde, maar helaas daarnaast ook bekende bijwerkingen zoals wondinfecties, lymfocèles en diep veneuze trombose. Met de komst van de PSMA-PET scan heeft zich een nieuwe modaliteit aangediend die bewezen diagnostische waarde heeft voor de detectie van lymfogene metastasen bij mannen met lokaal middelmatig of hoog risico prostaatcarcinoom.

Status: Dit kennishiaat wordt momenteel onderzocht in de PSMA-Select studie.

Interesse om dit kennishiaat op te pakken? Of werkt u wellicht al aan dit kennishiaat? Neem contact met ons op.

Kennishiaat 13 | De impact van testosterondepletie op kwaliteit van leven bij
prostaatkankerpatiënten

Wat is de impact van testosterondepletie op kwaliteit van
leven bij prostaatkankerpatiënten?

Het verlagen van het testosterongehalte in bloed naar castratieniveau voor de behandeling van prostaatkanker kent bijwerkingen op somatisch en psychologisch gebied. Deze kunnen ook in mindere mate optreden bij testosterontekort bij de oudere man (late-onset hypogonadisme (LOH)). In
beide gevallen kan sprake zijn van klinische symptomen zoals obesitas, metabool syndroom, osteoporose en verlies van spiermassa, seksuele symptomen zoals libidoverlies en erectiele disfunctie, maar ook neuropsychologische klachten
zoals depressie, slaapstoornis en verandering van de gemoedstoestand. Deze bijwerkingen hebben dan ook potentieel een belangrijke impact op de kwaliteit van leven bij mannen bij wie een testosteron-stop wordt toegepast. Momenteel zijn er diverse middelen (LHRH-agonisten, LHRH-antagonisten, AR-antagonisten, antiandrogenen, oestrogenen) die blokkade van de Androgeen Receptor-activiteit
kunnen bewerkstelligen. Bij mannen die met succes een lokale prostaatkanker behandeling ondergaan hebben, en die lijden aan een testosterontekort, is het mogelijk en veilig om hen met testosteron te behandelen. Ook hier dienen de
effecten op kwaliteit van leven nog onderzocht te worden. Er kunnen prospectieve studies verricht worden die de effecten van androgeen deprivatie meten en de mogelijkheden van correctie van bijwerkingen in kaart brengen. Daarbij kan gedacht worden aan evaluatie van kwaliteit van leven inclusief
psychologische componenten, en aan medicamenteuze interventies.

Status: Open

Interesse om dit kennishiaat op te pakken? Of werkt u wellicht al aan dit kennishiaat? Neem contact met ons op.

Kennishiaat 14 | Stadiëringmethode voor de aanwezigheid van pelviene lymfogene metastasen bij het spierinvasieve blaascarcinoom

Wat is de waarde van 18F-FDG PET/CT bij het spierinvasieve
blaascarcinoom?

Bij spierinvasieve blaascarcinoom is het vooraf vaststellen van lymfekliermetastasen van belang bij de keuze van de combinatie behandeling. De hiervoor meest gebruikte beeldvorming zijn contrast-versterkte CT en MRI. Deze zijn vooral gebaseerd op morfologische kenmerken waarbij grootte van de laesie een belangrijke factor is. In de literatuur zijn inmiddels een aantal systematic reviews over de 18F-FDG PET/CT scan als stadiëringmethode van lymfogene metastasen bij het spierinvasieve blaascarcinoom, verschenen. Echter er zijn geen direct vergelijkende studies verricht naar de meerwaarde van FDG PET/CT ten opzichte van de standaard contrast versterkte CT.

Status: Open

Interesse om dit kennishiaat op te pakken? Of werkt u wellicht al aan dit kennishiaat? Neem contact met ons op.